
tłumaczenie
z rosyjskiego na polski,
link do strony rosyjskiego
oryginału
http://slova.org.ru/esenin/goluben/
Sergiusz
Jesienin (1895 - 1925)
Gołąbień
W
przejrzystym chłodzie
błękitnieją dale,
Dokładny
jest podkutych kopyt stuk,
Wyblakła
trawa w rozścielone
szale
Pakuje
miedź zwietrzałych wierzb u dróg.
Z
parowów pustych pełznie w cienkim
łuku
Mgła
słotna, kędzierzawie gnąc się w mech,
I
wieczór włócząc się nad rzeczką tkliwie płuka
Wodzicą
białą palce nóg u strzech.
*
W
jesienny chłód nadzieje są przybrane
I
brnie mój koń jak gdyby cichy los,
I
chwyta skraj odzieży rozczochranej
Jej
nieco mokra gęba świeżych ros.
W
daleką drogę, nie w bój i nie w spokój,
Pociąga
niewidzialny mnie wciąż ślad,
Lecz zgaśnie dreszcz, błysnąwszy z pięty złotej
I
trudy się ułożą w torby lat.
*
Rdzą
sypką czerwienieją już przy drodze
Zsiwiałe
wzgórza i poległy piach,
I
pląsa zmierzch w jakowejś kawczej trwodze,
Ugiąwszy
nów w pastuszy róg o brwiach.
A
mleczny dym kołysze wiatrem sioła*,
Lecz
nie ma go, jest tylko lekki dzwon.
I
drzemie Ruś w tęsknocie swej wesołej,
Wczepiwszy
ręce w żółty spadów skłon.
*
Pociąga
nocleg, jest już blisko chaty,
Koperem zwiędłym pachnie miły próg,
Na
grządki szare kapust falowatych
Po
krople leje masło nowiu róg.
Do
ciepła pędzę, wdycham miękkość chleba
I
w myśli kąsam już ogórka niby śpiąc,
Za
równą gładzią czymś wstrząśnięte niebo
Ze
stajni wyprowadzi obłok w noc.
*
Ach,
nocleg, nocleg, mnie od dawna znany
Jest
sprzyjający przypływ twój we krwi,
Tu
pani domu śpi, a świeża słoma pana
Przygniata
jest udami wdowiej gry.
Już
świta ranek, barwa pomieszana,
Jest
obwiedziony obraz w samym tle,
Lecz
drobny deszcz modlitwą swą poranną
Kołacze
jeszcze wciąż w okiennym szkle.
*
Przede
mną znowu jest niebieskie pole,
Kałuże
chwieją rdzeń słoneczny w śnie.
I
w sercu są już inne sny i bóle,
I
nowa mowa do języku lgnie.
I
wodą chwiejną stygnie błękit wzroku,
I
brnie mój koń, rzucając nasze dnie,
I
garścią śniadą rzuca rok od roku
W
ślad stosy liści wiatr w wieczornej mgle.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
* sioło
(daw.) — «osiedle wiejskie». Patrz źródło:
https://sjp.pwn.pl/sjp/siolo;2520716.html
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
©
Copyright: Валентин Валевский, 2011, Стихи.ру
Свидетельство
о публикации №111103009395