Księżyc obłok bodzie swoim rogiem. Sergiusz Jesienin

tłumaczenie z rosyjskiego na polski,
link do strony rosyjskiego oryginału:
http://slova.org.ru/esenin/mesiac_rogom_oblako_bodaet/

Sergiusz Jesienin (1895 — 1925)

                  *        *        *

Księżyc obłok bodzie swoim rogiem,
Wznosząc w górę niebieskawy pył.
Nikt nie zgadnie w nocy żadnym bokiem,
Z czego to żurawi okrzyk był.
Nocy tej przybiegła do zatoki
Ona z zielonawych trzcin i szlej.
Na chitonie piękne złote loki
Rozsypała biała ręka jej.
Więc przybiegła, w zdrój rzuciła okiem
I opadła z bólem jak pod koc.
W oczach zwiędły tkliwe jej stokrotki
Jak bagienny gaśnie płomyk w noc.
Lecz o świcie, z parnym już tumanem
Odpłynęła, ledwie dźwięk i był...
I jej miesiąc kiwał za kurhanem,
Wznosząc w górę niebieskawy pył.

1916 r.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

© Copyright: Валентин Валевский, 2010, Стихи.ру
Свидетельство о публикации №110052808770