Yeddi g?zəl (fars هفت پیکر – Həft Peykər) – Nizami Gəncəvinin «„Xəmsə“» toplusuna daxil olan d?rd?nc? poemadır. Əsər 1197-ci ildə, fars dilində yazılmışdır. Nizami bu poemanı Ağsunqurlar s?laləsindən olan Marağa hakimi Əlaəddin K?rpə Arslana həsr etmişdir. Poemanın adını hərfi şəkildə həm “Yeddi Portret”, həm də “Yeddi G?zəl” kimi tərc?mə etmək olar. Əsərin adında metaforizm vardır. Nizami bilərəkdən s?z oyunu edərək, əsərə bu c?r iki anlamlı ad vermişdir. Poema həm də “Yeddi G?mbəz”, Baburnamədə «„Həft Elahah“» (azərb. Yeddi İlahə) adı ilə tanınır. Əsərin s?jetinin əsasında Sasani şahı Bəhram Gur (420-439) haqqında əfsanə durur. Poemanın demək olar ki, yarısı, qədim mifologiyaya uyğun olaraq hərəsi bir planetə və ya həftənin g?n?nə uyğun rəngli saraylarda yaşayan yeddi g?zəlin hekayələrindən ibarətdir. Yeddi g?zəl poeması erotik ədəbiyyatın şah əsərlərindən biri olsa da, ciddi mənəvi anlama malikdir.
